بررسی زیبایی شناسی بیانی در سروده های سید علی موسوی گرمارودی

این پایان نامه در پنج فصل است:1-مقدمه،فرضیات واهداف تحقیق .2 -تعریف شعر،نقد ادبی وبیان،زندگی وآثار شاعر.3-روش پژوهش.4- صورخیال و موسیقی شعرموسوی.5- نتیجه. موسوی گرمارودی ، شاعرِمعاصر،دربیش تر قالب های سنتی، نیمایی وسپید،شعر گفته است. او بیش ترشاعر محتواست تا صورت. مذهب،انقلاب ومقاومت مهم ترین موضوعات شعراوهستند.اشعار سنتی او از نظر زبان وبیان به سبک گذشتگان است. بسیاری ازتشبیهات واستعارات آن کلیشه ای وتکراری است. تشخیص هم در شعر او زیاد دیده می شود.دراشعار نیمایی و سپید او نوآوری هایی نیز دیده می شود. مجاز ،کنایه،تمثیل و کهن الگو درشعر او بسیار اندک است.برخی از اسطوره های ملی ومذهبی را در شعرش آورده است. نمادهای اواغلب قراردادی ،عمومی وساده است .نمادشکنی درتوصیف یکی ویژگی های سبکی اوست. شعر موسوی از نظر کاربردعناصربیانی خیلی درخشان نیست. دراشعار سنتی از اوزان رایج و مشهوراستفاده کرده و بیش ترِاشعارش مردّف است.موسیقی بیرونی در اشعار نیمایی وسنتی معمولی ومعتدل است.شعر موسوی از نظر کاربرد« بدیع» خیلی پربار نیست. درپارادوکس وایهام نوآوری هایی دارد.زبانِ اشعارسنتی-اش،ادبی است.دراشعار نیمایی وسپید از زبانِ کهن (آرکائیک) وزبان عامیانه بهره برده است.خلاصه این که،موسوی گرمارودی درحوزه ی ِصورخیال وموسیقی شعر شاعری متوسط است.